Hoe zat het met Foster Parents Plan?

Dat klopt. Tot 2001 werkten de verschillende leden van Plan International met verschillende namen. In de Verenigde Staten heette Plan International bijvoorbeeld Child Reach en in Nederland dus Foster Parents Plan. Dat werkte verwarrend en was bovendien niet efficiënt met het oog op herkenbaarheid, naamsbekendheid en wereldwijde samenwerking in campagnes. In 2001 is daarom internationaal besloten om overal dezelfde naam te gebruiken: Plan International. Eén organisatie, één naam.

In 1975 kwam er een Foster Parents Plan kantoor in Nederland. De eerste 15 jaar groeide Foster Parents Plan Nederland enorm hard en hierdoor ging er soms iets fout in de administratieve afhandeling en de communicatie. Donateurs ontvingen verkeerde post of post van het verkeerde sponsorkind en werden daardoor wantrouwend.
Daarnaast bestond bij sommige donateurs ten onrechte het idee dat het geld rechtstreeks naar de kinderen of de ouders ging. Dat was alleen in de beginjaren van Foster Parents Plan het geval. Donaties worden gebruikt voor projecten in de gemeenschap waar het kind leeft, zodat niet alleen het sponsorkind, maar alle kinderen er van kunnen profiteren. De correspondentie tussen sponsor en sponsorkind is wel gehandhaafd. De beschuldiging van fraude is door een onafhankelijke commissie onderzocht met als conclusie dat er nooit sprake is geweest van fraude.

Plan International heeft de kritiek van destijds, het gevolg van onvoldoende en onduidelijke communicatie van onze kant, ter harte genomen en besteedt veel aandacht aan een open en transparante communicatie. We zijn zo transparant mogelijk over onze bestedingen in het jaarverslag. En met succes, want in 2015 hebben we met ons jaarverslag de Transparantprijs van PwC gewonnen.