Amel: “Ik wil meisjesbesnijdenis in mijn dorp uitroeien”

Amel is een vastberaden negenjarig meisje uit Tamouh, een plattelandsdorpje vlak buiten Caïro in de provincie Giza. Ze koos er in overleg met haar ouders voor om niet besneden te worden, maar veel leeftijdsgenoten van haar hebben die keuze helaas niet. “Meisjesbesnijdenis kán en moet worden verbannen in Egypte.”

Haar gedrevenheid is begrijpelijk. Egypte staat op de derde plaats in de wereld als het gaat om het aantal meisjes en vrouwen dat besneden wordt. Alleen Guinea en Somalië hebben de twijfelachtige eer hoger te staan op deze lijst.

Amel is vastberaden dit probleem aan te pakken. “Ik wil meisjes- en vrouwenbesnijdenis in mijn dorp uitroeien, omdat het veel negatieve effecten heeft voor iedereen,” zegt ze: “Het doet veel meisjes pijn.”

Zelf kiezen

Als een trots Egyptisch meisje tekent ze graag de nationale monumenten zoals de piramide en de sfinx. En zoals elk ander kind houdt ze ervan tijd door te brengen met haar vrienden. Maar op één punt verschilt ze van een doorsnee kind in Egypte: ze heeft ervoor gekozen niet besneden te worden.
Amel weigerde besneden te worden omdat een vriendin was doodgebloed als gevolg van deze mishandeling.

In Tamouh bezocht Amel bewustwordingssessies van de Vereniging voor de Ontwikkeling van de Gemeenschap – een lokale partnerorganisatie waarmee Plan nauw samenwerkt in Egypte. Tijdens deze sessies kreeg ze seksuele voorlichting en informatie over haar rechten.
Nadat ze meer leerde over de negatieve impact van besnijdenis, wist Amel haar ouders ervan te overtuigen dat ze zelf de keuze mocht maken om wel of niet besneden te worden.

Vertellen over negatieve gevolgen

Amel realiseert zich dat veel andere meisjes niet zelf mogen beslissen. “De sessies waren heel nuttig en het is belangrijk dat we nu als gemeenschap de boodschap zelf verspreiden. We moeten de hele wereld laten zien wat hier aan de hand is.”

Hoe wil ze er zelf aan bijdragen om meisjesbesnijdenis uit te bannen? “We praten er veel over. Als een vriendin de leeftijd heeft om besneden te worden, vertellen we haar over de negatieve gevolgen hiervan en raden we haar aan om te praten met haar ouders. Ook nodigen we de hele familie uit om de sessies bij te wonen, zodat ze op de hoogte zijn van de negatieve gevolgen van besnijden.”

Amel is er optimistisch over dat meisjesbesnijdenis tot het verleden kan gaan behoren. “Het nieuws zal zich verspreiden, van mond-tot-mond en tijdens de bijeenkomsten in de dorpen.”