“Tijdens mijn besnijdenis bloedde ik bijna dood”

Ternauwernood overleefde Rosemary* (20) haar besnijdenis. En bij haar bevalling moesten de littekens van haar vagina worden opengesneden zodat haar zoontje geboren kon worden. “We moeten stoppen met deze levensgevaarlijke praktijk.”

“De pijn was ondraaglijk. Ik begon te zweten over mijn hele lichaam en ik dacht dat ik flauw ging vallen.” Rosemary wist dat het binnen haar Masai-stam gebruikelijk was om meisjes te besnijden. Maar eigenlijk wist ze niet goed wat het inhield. Op een vroege ochtend in 2012 kwam hier verandering in.

“Ik was 12 jaar en die ochtend kwamen er vier vrouwen naar ons huis.” Rosemary werd door drie vrouwen stevig vastgehouden, terwijl de vierde haar besneed. “Ik schreeuwde en huilde. Ik had geen idee dat het zo verschrikkelijk zou zijn. Niemand had mij dat ooit verteld.”

Urenlang bloedverlies

Omdat Rosemary maar bleef bloeden, bonden de vrouwen een doek rond haar hoofd. Ook haar beide benen werden afgebonden. Haar tante, die bij de besnijdenis aanwezig was, depte ondertussen het zweet van haar gezicht. “Ik dacht dat ik doodging. Urenlang verloor ik bloed”, vertelt Rosemary. Haar moeder was ondertussen buiten drankjes en hapjes aan het uitdelen aan de gasten die op de besnijdenisceremonie waren afgekomen.

Wonder boven wonder overleefde het meisje de besnijdenis. Een maand lang kon ze echter nauwelijks lopen en verging ze van de pijn. Eenmaal terug op school werd ze vol enthousiasme ontvangen. “Mijn vriendinnen waren trots dat ik nu ook was besneden. Nu hoorde ik er bij.”

Klaar voor seks

Al gauw merkte Rosemary dat een van haar leraren – een man van rond de twintig – haar opeens meer aandacht gaf. “Ik vond het spannend en na school begonnen we bij hem thuis af te spreken. Van het één kwam het ander.” De besnijdster had Rosemary verteld dat ze nu een vrouw was en klaar was voor seks. “Onbesneden meisjes halen het niet in hun hoofd om seks te hebben maar als je eenmaal besneden bent, verandert dit”, vertelt Rosemary.

Ook toen Rosemary naar een middelbare kostschool ging, bleef ze de docent in de vakanties zien. “We vonden elkaar leuk maar ik wilde eerst mijn school afmaken en een opleiding tot verpleegster doen. Dat was mijn droom.” Toegang tot condooms of anticonceptie hadden ze echter niet en op haar vijftiende bleek Rosemary zwanger. “Mijn leven stortte in. Ik wist dat ik nu met school moest stoppen en zou worden uitgehuwelijkt.”

Bijna dood

De bevalling die volgde overleefde Rosemary ternauwernood. “Door mijn besnijdenis bestond mijn vagina uit stugge, niet rekbare littekens. Na vier dagen weeën was de baby er hierdoor nog steeds niet.” Hoewel haar broers voor haar leven vreesden en haar naar het ziekenhuis wilden brengen, stonden haar moeder en tante erop dat ze thuis zou bevallen. De vrouwen vreesden dat ze in het ziekenhuis een keizersnede zou krijgen, wat binnen de Masai-stam sterk wordt afgekeurd.

“Ik raakte steeds erger uitgeput en dacht dat ik het niet zou overleven”, vertelt Rosemary. Een traditionele vroedvrouw sneed met een scheermesje uiteindelijk de littekens van Rosemary’s vagina open, waarna de baby werd geboren. Hechten deed de vroedvrouw echter niet. “De wond moest uit zichzelf helen”, vertelt Rosemary terwijl haar ogen zich vullen met tranen.

Omdat Rosemary’s vader jaren terug was overleden, had haar oom nu de volledige zeggenschap over haar. Toen de leraar – de vader van het kind – om Rosemary’s hand kwam vragen, reageerde de oom woest en zei dat de man beter had moeten weten dan het meisje te bezwangeren. Hij zei dat hij zijn nichtje aan een andere man ging uithuwelijken. Rosemary’s moeder wist dit met moeite tegen te houden. Geld om haar terug naar school te sturen, had ze echter ook niet.

Een schoolbeurs

Rosemary was dan ook heel blij toen ze enkele maanden later in contact kwam met Plan International en hoorde dat ze in aanmerking kwam voor een schoolbeurs. “Ik was zo blij, ik kon mijn middelbare kostschool afmaken! Al vond ik het wel moeilijk om mijn zoontje maandenlang bij mijn moeder achter te moeten laten.”

De vader van haar zoontje wilde uiteindelijk niet langer op Rosemary wachten. Hij is inmiddels met een ander meisje getrouwd. Maar Rosemary laat zich niet uit het veld slaan. “Binnenkort wil ik Business Management gaan studeren en daarna mijn eigen bedrijf starten. Pas als ik voor mezelf en mijn zoon kan zorgen, ben ik er klaar voor om met een man te trouwen.”

Andere meisjes helpen

Rosemary helpt meiden die vrezen dat ze besneden of uitgehuwelijkt zullen worden, Ze brengt hen in contact met organisaties zoals Plan International. Die kunnen de meisjes bijvoorbeeld tijdelijk in een opvanglocatie onderbrengen. “Ik wil andere meisjes voor dit leed behoeden. We moeten echt stoppen met deze levensgevaarlijke praktijk.”

^{*Rosemary is niet haar echte naam. Vanwege privacy-redenen is haar naam veranderd en is ze onherkenbaar in beeld gebracht.}