Studeren op een lege maag: “Zelfs als ik naar school ga, leer ik er niks”

“Soms ga ik helemaal niet naar school. Dan heb ik zo’n honger, dat het toch geen zin zou hebben om te gaan.” Aan het woord is de vijftienjarige Martha uit Zuid-Sudan. Vandaag is het haar gelukt om naar de les te komen, maar eigenlijk is dat tegenwoordig een uitzondering.

Martha’s school heeft duizenden leerlingen. De klaslokalen zitten elke dag bomvol. Maar de laatste tijd zijn er steeds vaker plekken leeg. Kinderen blijven thuis omdat ze niet genoeg te eten hebben. En het tekort aan voedsel neemt alleen maar verder toe.

Samen eten zoeken

“Mijn vader vraagt me wel eens om thuis te blijven, zodat we samen eten kunnen zoeken”, vertelt Martha. Ze is de oudste dochter van een gezin met zeven kinderen. Alleen Martha en haar oudste zusje gaan naar school. Geld om ook de rest naar school te sturen is er niet. “Maar ook mijn zusje moet wel eens thuisblijven.”

Martha komt uit een landbouwfamilie, maar door de extreme droogte is de oogst al lange tijd slecht. “Alle gewassen gingen dood, omdat het niet geregend heeft.” Datzelfde geldt voor vele andere families in het land. De voedselcrisis raakt miljoenen kinderen in Zuid-Sudan.

Lees ook: “Soms zitten we twee dagen zonder eten”

Meisjes eten minder

“We eten nu maar één maaltijd per dag”, vertelt Martha. “In de droogteperiode heb ik veel honger en voel ik me zwak. Als ik iets wil doen, lukt dat me niet altijd meer. Ik heb ook last van mijn maag en heb vaak hoofdpijn.”

Daarnaast eten meisjes en vrouwen vaak minder dan jongens en mannen, omdat dat binnen de Zuid-Sudanese cultuur gebruikelijk is. Bij het opscheppen krijgen de mannen eerst hun portie, de vrouwen krijgen wat daarna overblijft. “Eigenlijk is dat niet oké”, zegt Martha. “Als je ziet dat iemand anders wel genoeg te eten heeft en jij hebt minder, dan wou je dat dat gelijk zou zijn.”

Meer weten over het werk van Plan International? Meld je aan voor onze nieuwsbrief!

Vaak is de avondmaaltijd de eerste maaltijd van de dag. Als Martha op school zit, heeft ze dus nog niks gegeten. Maar studeren op een lege maag is bijna onmogelijk. “Zelfs als ik wel naar school zou gaan, zou ik er niks leren”, vertelt Martha. Ook daarom kiest ze er soms voor om thuis te blijven en te zoeken naar eten.

Moeite met de lesstof

Op de dagen dat ze wel naar school gaat, heeft ze veel moeite met de lesstof. Omdat ze lessen heeft gemist, lukt het haar niet om bij te blijven. “Mijn vrienden probeerden me iets uit te leggen dat ik gemist had, maar hun uitleg was anders dan die van de leraar.”

Schoollunches

De oplossing zit hem volgens Martha in schoollunches. “Als we op school kunnen eten zullen de leerlingen die nu thuisblijven ook weer naar school kunnen gaan.” Door de hoge voedselprijzen, mede als gevolg van de oorlog in Oekraïne, moest het lunchprogramma op Martha’s school gestaakt worden.

Plan International zet alles op alles om ervoor te zorgen dat er weer warme lunches aangeboden kunnen worden op Martha’s school. Ook proberen we op andere manieren bij te dragen aan de gezondheid en welzijn van kinderen en hun familie tijdens de hongercrisis.

“Als er weer eten is, zullen de kinderen weer elke dag naar school komen en leren.” En dan kan Martha hopelijk haar examens halen en doorleren om dokter te worden.