Shadia zet zich in tegen genitale verminking: “Laat meisjes hun eigen keuzes maken”

“Ik wil een ​​veilige en gezonde toekomst voor meisjes, waarin meisjesbesnijdenis niet meer voorkomt”, zegt Shadia (20) uit Sudan. Samen met Plan International voert ze actie in haar gemeenschap om bewustzijn te creëren en meisjesbesnijdenis te voorkomen.

Meer dan 86 procent van de Sudanese meisjes en vrouwen (15-49 jaar) heeft een vorm van genitale verminking ondergaan (UN Women’s Global Database on Violence Against Women). Dit terwijl het besnijden van meisjes en jonge vrouwen een schending van hun rechten is. Ze worstelen levenslang met de fysieke en emotionele gevolgen van de ingreep. Voorbeelden zijn chronische buikpijn, extreme menstruatieklachten, moeite met plassen, complicaties bij de zwangerschap en bevalling, en een verhoogde kans op hiv-infecties. Ook psychosociale gevolgen zoals angsten, depressies, posttraumatische stoornissen en een negatieve invloed op seksualiteitsbeleving dragen meisjes en vrouwen levenslang met zich mee.

“Ze vertelde me dat ik besneden was”

Shadia is een van de vele Sudanese meisjes die op jonge leeftijd werd besneden. Het moment van de ingreep kan ze zich niet goed herinneren. Ze was toen nog heel jong en tijdens haar jeugd merkte ze eigenlijk niet dat dit haar was overkomen. Maar toen ze tijdens haar menstruatie zulke hevige klachten kreeg, wist ze dat dit niet normaal was.

Shadia ging naar haar moeder en zei: “Ik heb nog nooit zulke krampen gehad.” Toen vertelde haar moeder dat het kwam omdat ze besneden was. Shadia vroeg haar moeder waarom ze haar dat had aangedaan. “Dat begreep ik niet toen ik jong was”, zegt Shadia. “Maar nu begrijp ik het wel.”

Een belangrijke stap

De ouders van Shadia lieten haar niet besnijden om haar pijn te doen. Voor hen was het iets wat erbij hoorde. Dit komt voort uit diepgewortelde sociale normen. Door misvattingen en schadelijke genderstereotypen worden meisjes en vrouwen gediscrimineerd onder het mom van ‘bescherming van hun eer’, maar vaak zijn ouders zich niet eens bewust van de schadelijke gevolgen voor hun kind.

In 2020 is een belangrijke stap gezet door de regering van Sudan: het besnijden van meisjes en vrouwen werd bij wet verboden. Anika Krstic, directeur van Plan International Sudan zegt wel dat dit nog maar een begin is: “Het is nu vooral een uitdaging ervoor te zorgen dat deze nieuwe wet goed wordt geïmplementeerd. Dit kan alleen als iedereen – vooral ouders, leiders, meisjes en jonge vrouwen – zich bewust wordt van deze wet en de gevolgen daarvan.”

Shadia creëert bewustzijn

Iedereen bewustmaken, dat was precies wat Shadia wilde doen. Toen ze in contact kwam met Plan International begon ze samen met andere jonge vrouwen samen te werken om het bewustzijn over meisjesbesnijdenis te vergroten. Door in gesprek te gaan met mensen in haar gemeenschap wil ze voorkomen dat meer meisjes besneden worden. Ze geeft voorlichting over de schadelijke gevolgen van de ingreep en legt mensen uit dat het wettelijk verboden is.

“Plan International sprak met ons over de risico’s van meisjesbesnijdenis,” zegt Shadia. “Elke keer als we ouders ontmoeten die hun dochter willen laten besnijden, vertellen we dat het verkeerd is en tegen de wet. Ook vertellen we over onze eigen ervaringen en over de negatieve gezondheidsgevolgen waarmee jonge meisjes te maken krijgen. Zo proberen we meer bewustzijn te creëren.”

Hoe helpt Plan International?

Samen met meisjes, jonge vrouwen en jongerenactivisten uit de gemeenschappen – zoals Shadia – werkt Plan International in Sudan aan het eindigen van meisjesbesnijdenis. Er zijn 21 meisjesverenigingen opgericht om te praten over de negatieve sociale normen die hun leven beïnvloeden. Meisjes en jonge vrouwen leren hier leiderschapsvaardigheden, krijgen het vertrouwen om zich uit te spreken en leren campagne te voeren voor verandering in hun gemeenschap. Dit doen ze door in gesprek te gaan met families en hen bewust te maken van de gevolgen van meisjesbesnijdenis.

Beëindigen van meisjesbesnijdenis

Shadia en de andere deelnemers van de meisjesverenigingen zetten zich keihard  in. “Ik hoop op een gezonde gemeenschap waarin meisjesbesnijdenis niet meer voorkomt. Ik wil een ​​veilige en gezonde toekomst voor meisjes”, zegt Shadia. “We moeten bouwen aan hun toekomst. Wat ons is overkomen is verleden tijd, dat kunnen we niet veranderen, maar ik wil dat meisjes voortaan een normaal leven leiden. Laat ze hun eigen keuzes maken. Het is hun toekomst.”