Saeda moest vluchten: “Ik was bang voor elk geluid”

Drie dagen lang verstopte ze zich in een gat in de grond toen gewapende mannen haar dorp in het westen van Ethiopië binnenvielen. Ze verloor hierbij haar familie. In een vluchtelingenkamp probeert de zestienjarige Saeda nu weer voorzichtig haar leven op te pakken.

In grote delen in het noorden en westen van Ethiopië is het al jarenlang onrustig. Geluiden van machinegeweren klinken dagelijks door de groene dalen. Regelmatig zijn er geweldexplosies en worden er dorpen aangevallen. Vrouwen, mannen en kinderen worden vermoord. Mensen die op tijd weten te vluchten, komen terecht in vaak overvolle opvangkampen.

Ook Saeda vluchtte naar een vluchtelingenkamp, in de regio Amhara in het noordwesten van het land. Ze durfde na de aanslag op haar dorp pas na drie dagen uit haar schuilplaats te komen: “Ik liep nachtenlang door dichtbegroeide bossen en was bang voor elk geluid.”

Nachtmerries

Saeda komt gewond en getraumatiseerd aan bij het kamp: “Ik heb gezien hoe mijn moeder, vader, zus en broer in koelen bloede werden vermoord. Ik raakte gewond toen ik op de vlucht sloeg en had niets te eten of drinken.” Saeda krijgt last van nachtmerries, depressiviteit, slaapproblemen en vertrouwt niemand meer, waardoor ze zich afsluit van anderen in het vluchtelingenkamp.

De omstandigheden in het vluchtelingenkamp zijn slecht, zeker voor een meisje alleen zijn er veel gevaren. Er is een gebrek aan bijna alles en Saeda kan het bovendien niet meer opbrengen om naar school te gaan. Ze voelt zich alleen en ziet de toekomst somber in. Uit wanhoop trouwt ze na een tijdje met een leeftijdsgenoot die in het vluchtelingenkamp woont, maar ook na de trouwerij voelt ze zich eenzaam en verward.

Herstellen

Plan International werkt in verschillende opvangkampen in Ethiopië. Met dit project, gefinancierd door de Europese Unie, ondersteunen we mensen die op de vlucht zijn voor het geweld. We begeleiden en ondersteunen meisjes, verlenen psychosociale hulp en bieden financiële steun zodat mensen zelf de meest noodzakelijke benodigdheden kunnen kopen.

Saeda wordt opgemerkt door een maatschappelijk werker van Plan International, een paar maanden nadat ze getrouwd is. “Ze ondersteunde me als een oudere zus, luisterde naar me en wees me de weg naar de juiste mensen voor hulp”, vertelt Saeda. Er vinden gesprekken plaats met Saeda, haar man en schoonmoeder en ze besluiten gezamenlijk dat het beter is dat het jonge stel apart gaat wonen, zodat Saeda in een stabiele omgeving kan herstellen van alles wat ze heeft meegemaakt. Religieuze leiders en vrouwengroepen worden betrokken, zodat iedereen in de omgeving van Saeda en haar schoonfamilie achter het besluit staat.

Terug naar school

Saeda gaat bij haar schoonmoeder wonen en probeert langzaam de draad weer op te pakken “Ik besef dat de situatie nu veel beter is voor iemand die zoveel heeft meegemaakt als ik.” Ze krijgt financiële ondersteuning om in haar basisbehoeften te voorzien en volgt trainingen om te leren over haar rechten en om te werken aan haar persoonlijke ontwikkeling.

Dankzij de psychosociale hulp, ondersteuning van de maatschappelijk werkers en de enorme veerkracht van Saeda zelf, gaat het nu een stuk beter met haar. Ze maakt weer contact met mensen, zorgt beter voor zichzelf en is emotioneel stabieler. Ze wil binnenkort ook weer beginnen met school: “Ik wil weer terug naar de klas en ben vastberaden om mijn jeugddroom waar te maken. Ooit wil ik bij een bank werken.”