Miss Louise Miller hielp me dromen van een beter leven

Carlos Alfonso Aparicio Gomez was vijf toen hij met zijn ouders en vijf broers halsoverkop moest vluchten voor het geweld van de Colombiaanse burgeroorlog. Zonder een cent op zak trokken ze naar de hoofdstad Bogota, waar Carlos’ vader een geïmproviseerd huis timmerde van bordkarton en wat hout. Het leven was zwaar voor de kleine Carlos en zijn familie, maar gelukkig was daar ook zijn sponsor uit Canada.

Vanaf 2015 is Carlos lid van de Raad van Bestuur van Plan Colombia en directeur institutionele betrekkingen aan de Universidad Central van Bogota. Voor zijn werk bezocht hij veertien landen en regelde 200 miljoen dollar aan steun van de Wereldbank om ervoor te zorgen dat 100.000 studenten naar de universiteit kunnen. Het is ongetwijfeld zijn eigen geschiedenis die hem nu motiveert om zoveel mogelijk jongeren in zijn vaderland de kans te geven een universitaire opleiding te volgen.
Van kansarm sponsorkind naar succesvolle academicus – het lijkt te mooi om waar te zijn, maar Carlos heeft bewezen dat het kan. Van zijn vijfde tot zijn achttiende jaar was hij sponsorkind van Louise Miller, een gepensioneerde wiskundelerares uit Sooke, Vancouver Island in Canada. “Als klein jongetje was mijn leven zwaar”, vertelt Carlos. “Maar Miss Louise Miller vertelde mij in haar brieven over een andere wereld en hielp me dromen van een beter leven, voor mijzelf, mijn familie en voor Colombia. Kinderen moeten dromen hebben en doelen.”

Nooit meer een stevige wandeling

Dromen en doelen. Carlos heeft ze altijd gehad. Zo won hij meer dan achttien medailles voor marathons die hij heeft gelopen. Volgens hem is dat vooral te danken aan de artsen van het gezondheidscentrum van Plan in die eerste jaren in Bogota. Het was er koud en Carlos kreeg chronische bronchitis. Toen zijn moeder hem voor het eerst meenam naar de gezondheidspost vreesde de dokter dat hij nooit meer een stevige wandeling zou kunnen maken. Maar Carlos gaf niet op en de artsen ook niet. Daardoor lukte ‘t hem zich aan een dagelijkse trainingsroutine te houden en in 2003 vertegenwoordigde hij Colombia met trots bij de New York City Marathon.

Sprookje compleet

Met voorbeeldige cijfers rondde Carlos op zijn zestiende de middelbare school af. Zijn vader feliciteerde hem met de woorden: ‘Nu je je diploma hebt, hoef je nooit meer te studeren.’ Wat hij eigenlijk bedoelde, was dat Carlos nu kon gaan werken om de opleiding van zijn broers te helpen bekostigen. En Carlos’ droom dan om te gaan studeren? De steun van sponsor Louise Miller gaf Carlos ook nu de moed om door te zetten. Zij moedigde hem in haar brieven aan om niet op te geven en Magdalena Guzmàn van Plan hielp hem uitzoeken hoe hij een vervolgopleiding en werk kon combineren. En dat lukte. Carlos studeerde en werkte ernaast, deels als vertaler bij Plan. Zo financierde hij zijn studie en droeg bij aan de opleiding van zijn broers. Carlos werd accountant en deed daarna een MBA-opleiding aan de Universidad de Los Andes. En om het sprookje compleet te maken, trouwde hij met zijn jeugdliefde Nina (Evangelina); ooit ook sponsorkind. Hun zoon Christian studeert ICT en hun dochter Laura zit op de middelbare school.

Overal foto’s

Voor zijn werk aan de Universidad Central van Bogota helpt Carlos universiteiten om beurzen te organiseren voor kinderen uit arme families, zodat zij toch kunnen studeren. Dat is hard nodig, vindt hij, want in het Colombiaanse onderwijssysteem gaat maar een derde van alle jongeren na de middelbare school door met studeren. De helft daarvan breekt hun studie bovendien voortijdig af. Carlos is nooit vergeten hoe belangrijk onderwijs voor hem was en wijdt zijn carrière daarom aan het overbruggen van die kloof. Met Plan werkt hij bovendien aan een systeem voor beroepsonderwijs dat aansluit bij de behoeften van de markt en tegelijkertijd oog heeft voor begeleiding en motivatie van de individuele student.

Carlos’ sponsor leeft niet meer om te delen in zijn succes. Maar Carlos heeft haar wel ontmoet. Toen hij 25 was, leende hij geld bij de bank en boekte zijn allereerste vliegticket, van Colombia naar British Columbia voor een bezoek aan Louise Miller om haar te bedanken. Carlos: “Ik voelde me meteen thuis bij haar. Overal in haar huis stonden foto’s van mij en mijn familie, op de piano een hele grote. Het was een bijzondere gebeurtenis in mijn leven om de vrouw te ontmoeten die me zo heeft gesteund en heeft aangemoedigd om mijn dromen waar te maken.”

Maak ook het verschil in het leven van een kind. Sponsor een kind