Matu werd op 12-jarige leeftijd uitgehuwelijkt door haar vader

Matu* (17) werd op twaalfjarige leeftijd gedwongen om te trouwen met een man van bijna twee keer haar leeftijd. In Sierra Leone, waar Matu vandaan komt, bevinden veel meisjes zich in een vergelijkbare situatie. Bijna veertig procent van alle meisjes is voor hun achttiende getrouwd.

Kindhuwelijken beroven meisjes niet alleen van hun rechten, maar ook van hun jeugd. Een meisje dat voor haar achttiende getrouwd is, zal eerder van school gaan, moeder worden en loopt meer gezondheidsrisico’s tijdens de zwangerschap of bevalling. Matu strijdt – met steun van Plan International – voor de rechten van jonge meisjes.

Een groot verlies

“Ik kom uit een dorpje in Sierra Leone waar het leven niet makkelijk is. Toen ik twaalf was, is mijn moeder gestorven aan een maagzweer,” vertelt Matu. “We konden de ziekenhuisrekeningen niet betalen. We konden dus niets doen om haar te helpen.”

“Mijn familie is erg arm. Mijn vader is boer en moest niet alleen voor mij, maar ook voor mijn twee jongere broers zorgen. Het was erg moeilijk voor hem toen mijn moeder wegviel. Hij besloot om mij uit te huwelijken aan een oudere man, omdat hij dacht dat dit een einde zou maken aan het lijden. Maar dat was niet zo.”

Ongelukkig in een nieuw huis

“Toen ik trouwde moest ik van school af om voor mijn man te zorgen. Hij was 35 en ik was pas 12 jaar oud. Ik wist nog niet hoe ik moest koken of hoe ik de was moest doen, maar er werd wel van mij verwacht dat ik het huishouden zou doen. Hij gaf mijn vader geld en vertelde hem dat hij voor zijn huis zou zorgen en hem van het werk in de landbouw zou verlossen. Hij zei zelfs dat hij me naar school zou sturen.”

“Maar in werkelijkheid was hier niks van waar. Mijn vader kon niet voor me vechten, want toen duidelijk werd dat mijn man tegen ons gelogen had, had hij me al naar een ander dorp gebracht. Ik was erg ongelukkig in mijn nieuwe huis. Toen ik dertien jaar oud was, ging ik de straat op en dwaalde ik rond. Ik was zo gefrustreerd dat ik niet wist wat ik met mezelf aan moest. Ik vond mijn huis en mijn man niet leuk. Ik vond niets leuk.”

Mijn heldin

“Wel wilde ik heel graag naar school. Op een dag kwam ik een meisje tegen, Aisha. Ze las verhalen voor aan jonge kinderen en vertelde hen hoe belangrijk het is om naar school te gaan. Ik bewonderde wat ze deed, maar eerst van een afstand, tot ik uiteindelijk de moed had om met haar te praten. Ik vertelde wat er met me gebeurd was en ze hielp me.”

“Ze vertelde mij over een school waar ik misschien naartoe zou kunnen gaan om een opleiding te volgen. Ik studeer daar nu. Aisha studeert hier niet meer, maar ik zou haar graag vertellen dat ik het enorm waardeer wat ze voor mij heeft gedaan.”

De Girl Power Group

“Toen ik hier voor het eerst begon, durfde ik niet te spreken in het bijzijn van mensen. Maar nu kan ik dat wel, omdat we hier een club hebben – de Girl Power Group van Plan International – waar ze naar onze mening over verschillende onderwerpen vragen. We krijgen verschillende opvattingen en verhalen te horen.

“De verhalen die verteld worden zijn soms nog moeilijker dan de mijne, er zijn veel verschillende redenen waarom mensen naar deze school komen. Onze leerkrachten vertellen verhalen om ons te motiveren, omdat veel van hen soortgelijke situaties hebben meegemaakt.”

De stem van een meisje

“Tot op de dag van vandaag heb ik nog last van wat er met me is gebeurd. Gelukkig woon ik niet meer bij mijn man – we zijn gescheiden. Ik blijf op het schoolterrein – zelfs tijdens de schoolvakanties – omdat ik weet dat als ik terugga naar mijn dorp, ze me nogmaals zullen uithuwelijken. Als je jong bent, weet je niet hoe je daarmee om moet gaan. Mijn advies aan meisjes die met die situatie geconfronteerd worden is dat ze, wat er ook met hen gebeurt, voor zichzelf moeten opkomen.”

“Daarom is het belangrijk voor ons om jongere meisjes een podium te geven om voor zichzelf op te komen. Zodra meisjes een plek hebben om hun stem te laten horen, zijn ze niet bang om dingen hardop te zeggen. We moeten onze rechten kennen, zodat mannen ons niet misbruiken.”

“Ik weet dat ik het leven van meisjes heb kunnen veranderen door hen te vertellen over mijn ervaringen. Mensen zullen niet op dezelfde manier van mij profiteren als voorheen. Ik sta het niet toe. Mannen zijn bang om naar mij toe te komen omdat mijn houding tegenover hen anders is. Ik ben nu een sterke vrouw.”

*Naam is veranderd vanwege het beschermen van de identiteit