Matewos komt op voor meisjes in zijn dorp
Matewos Kekebo (26) uit Ethiopië is boer, leraar en vader van twee zoons. Zijn vrouw is besneden en heeft daar erg veel last van. Matewos vindt dit verschrikkelijk en zet zich in tegen meisjesbesnijdenis en kindhuwelijken.
“Tot een paar jaar geleden waren er nog veel pijnlijke tradities in ons dorp. Kindhuwelijken en meisjesbesnijdenis waren niet ongewoon. Soms werden er wel vijf meisjes per dag besneden met een scheermesje. We wisten toen niet dat hierdoor ook de kans op hiv-besmetting toenam. Ook wisten we niet dat meisjesbesnijdenis een van de grootste oorzaken was van problemen tijdens een bevalling en van doodgeboren kinderen.”
Besneden vrouw en moeder
“Vijf jaar geleden trouwde ik met mijn vrouw. Ook zij is slachtoffer van meisjesbesnijdenis. Mijn vrouw heeft veel pijn tijdens haar menstruatie. Ze had er ook veel last van tijdens haar bevallingen en zwangerschappen. We hebben nu twee zoons, maar ze heeft ook meerdere miskramen gehad. Na haar tweede bevalling kreeg ze een ontsteking aan haar baarmoeder. De dokter vertelde dat haar besnijdenis de oorzaak hiervan was. We hebben meer dan 4000 birrs (zo’n €120) uitgegeven aan medische zorg.”
Lees meer over de gevolgen van meisjesbesnijdenis.
Aandacht voor de problematiek
“Drie jaar geleden startte Plan International een project hier in mijn dorp. Er werden twee leiders aangewezen, waarvan ik er één was. Wij kregen de opdracht om met in totaal 25 mannen en 25 vrouwen om tafel te gaan, de problemen in het dorp te bespreken en na te denken over oplossingen. Uit dit gesprek kwam naar voren dat vooral kindhuwelijken en het besnijden van meisjes voor grote problemen zorgen. Het veroorzaakt veel pijn en schade. We besloten deze problemen onder de aandacht te brengen van het hele dorp.”
Praten over besnijdenis
“Tijdens kerkdiensten, koffieceremonies en andere bijeenkomsten spraken we over de nadelen en gevolgen van meisjesbesnijdenis en kindhuwelijken. Mensen schaamden zich eerst om over deze onderwerpen te praten. Maar we drongen aan. Het moet bespreekbaar gemaakt worden, anders blijft het een taboe.
Het moet bespreekbaar gemaakt worden, anders blijft het een taboe.
We nodigden ook de besnijders uit voor de bijeenkomsten en informatieavonden. Een gerespecteerde besnijder in ons dorp begreep dat door haar werk veel vrouwen zijn overleden en nog meer vrouwen dagelijks met de pijnlijke gevolgen van een besnijdenis moeten leven. Zij legde haar werk neer en spreekt zich nu ook uit tegen meisjesbesnijdenis.”
Lees het verhaal van Woto: “Ik besneed soms wel tien meisjes per dag.”
Vrij van meisjesbesnijdenissen
“Op dit moment accepteert niemand in ons dorp meisjesbesnijdenis meer. Jonge meisjes vertellen trots dat ze niet zijn besneden. Sommige families laten hun dochters nog wel besnijden, maar hiervoor moeten ze naar andere dorpen. De laatste keer dat hier een meisje werd besneden is meer dan een jaar geleden.
Deze verandering voelt voor mij alsof we uit de duisternis het licht in stappen. Als ik ooit een dochter krijg, zorg ik ervoor dat ze nooit wordt besneden. Toch wilde ik dat dit allemaal eerder was gebeurd, zodat mijn vrouw ook haar besnijdenis bespaard was gebleven.”
