Katy vluchtte uit Oekraïne: “Ik wil het liefst weer naar huis”

Katy (16) kijkt om zich heen op het drukke treinstation in Boekarest, Roemenië. Daar wacht ze om samen met haar moeder in de trein te stappen. Ze vraagt zich af wat er gaat gebeuren en waar ze die nacht slaapt. Katy is voor het eerst buiten Oekraïne en weet niet wanneer ze zal terugkeren.

Katy vertelt: “Ik ben met mijn moeder vanuit Oekraïne naar Boekarest gekomen, samen met mijn tante en neven en nichten. We hebben zeven uur met de trein gereisd om hier te komen. De trein was druk, we hadden zitplaatsen maar veel mensen niet. Mensen moesten staan, maar ze zijn in ieder geval veilig.”

Grote humanitaire crisis

Iets meer dan een week nadat het conflict begon, zijn al meer dan 1,2 miljoen mensen Oekraïne ontvlucht naar aangrenzende Europese landen. De meesten van hen zijn vrouwen, kinderen en ouderen die hun echtgenoten, vaders en zonen achter moesten laten.

UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de VN, waarschuwt dat dit nog maar het begin is van de humanitaire crisis. De organisatie schat in dat meer dan 4 miljoen mensen zullen vluchten, terwijl in Oekraïne nog eens miljoenen ontheemd zullen raken.

Lange rijen

“Ik ben Oekraïne nog nooit uit geweest, maar ik voel me oké. De hulp hier in Roemenië was goed. Toen we uit de trein stapten waren er meteen mensen die wilden helpen, ondersteunende organisaties die klaar stonden.”

Katy heeft alleen een koffer en een paar tassen bij zich. Ze wacht in haar eentje terwijl haar moeder in een lange rij staat om hun treinkaartjes te kopen. “Vannacht gaan we met de trein naar Boedapest, maar we kennen daar niemand. We hoopten naar Amerika te gaan, maar dat was te duur.”

“We besloten te vertrekken”

Ze legt uit waarom zij en haar moeder Oekraïne verlieten: “Mijn moeder was bang. Er klonken sirenes in de stad en de omliggende gebieden en mijn moeder dacht dat het het beste was om te vertrekken. Verschillende plaatsen in de stad werden aangevallen. Mama was bang voor bommen, dus besloten we te vertrekken.”

Bezorgd over achtergebleven vrienden

Katy maakt zich zorgen over haar vrienden die nog in Oekraïne zijn. Ze weet niet wanneer ze hen weer zal zien. “Mijn beste vriendin is gebleven omdat haar broer en vader niet weg kunnen, dus besloten ze om bij elkaar te blijven. Mijn vriend is ook thuisgebleven. Hij repareert samen met zijn vader legervoertuigen. Het is best eng allemaal, maar ik geloof dat het goedkomt. Ik wil weer naar huis en naar school. Maar mijn school is gesloten sinds het conflict begon.”

Katy vindt het ook verdrietig dat mensen hun huisdieren moeten achterlaten. Zelf heeft ze haar kat bij haar vriend achtergelaten. “Mijn kat heet gewoon Kat. Hij reageert alleen op die naam. Het is heel triest, hij snapt natuurlijk niet wat er aan de hand is.”

“Ik wil niet dat mensen agressief tegen elkaar zijn”

Als haar moeder eindelijk aan de beurt is en hun kaartjes gekocht heeft, kunnen ze hun reis vervolgen naar de hoofdstad van Hongarije. Haar moeder maakt trouwjurken, dus ze hoopt dat ze werk als naaister kan vinden. “Het is een mooi beroep, maar het wordt moeilijk omdat mijn moeder geen Engels spreekt”, zegt Katy.

Katy houdt van tekenen en wil later kunstenaar wil worden: “Ik ben altijd aan het tekenen. Ik zou graag naar de universiteit willen en ook een stage doen om tatoeëerder te worden. Ik wil niet dat mensen agressief tegen elkaar zijn. Het is vreemd dat Oekraïne tot nu toe nergens bekend om was, maar nu weet iedereen wie we zijn”, besluit ze.

Dit doet Plan International

We inventariseren welke hulp nu dringend nodig is. Daarbij besteden we extra aandacht aan de bescherming van kinderen en vrouwen omdat zij kwetsbaar zijn in conflictsituaties. De noodhulp zal bestaan uit medische en psychosociale hulp, waaronder mobiele medische teams en het trainen van hulpverleners. We delen eten, drinkwater en pakketten met zeep, maandverband en luiers uit. Ook zetten we mobiele veilige ruimtes op voor meisjes en vrouwen, geven we voorlichting over de gevaren van gendergerelateerd geweld zoals mensenhandel en misbruik, en zorgen we voor opvang van alleenstaande minderjarigen.