“Ik wil dat zoveel mogelijk dorpen kindhuwelijkvrij worden”

Ragini* (18) uit India heeft in haar omgeving al vaak meegemaakt dat jonge meisjes uitgehuwelijkt worden door hun ouders. Ze is vastberaden om hier iets aan te doen.

In Telangana, in het zuiden van India, trouwt bijna 27 procent van de meisjes als ze tussen de 15 en 19 jaar zijn. Een groot deel van deze huwelijken vindt plaats op het platteland, in armere community’s.
“Mijn vader verliet ons gezin vlak nadat ik geboren was. Hij had een zoon gewild en wilde niet de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van een meisje. We kwamen amper rond en hij zag op tegen de lasten van de bruidsschat die hij later voor me zou moeten betalen. Hij liet mijn moeder in de steek en ik werd door haar en mijn oma opgevoed”, vertelt Ragini.

Alleenstaande moeder

Ragini’s moeder werd uitgehuwelijkt toen ze amper 18 jaar was. Ze had zelf niets te zeggen over het huwelijk dat haar leven zo zou beïnvloeden.

“Ik heb gezien hoe zwaar ze het als alleenstaande moeder had om me op te voeden. Zeker in een omgeving die neerkijkt op een vrouw die in de steek is gelaten door haar man’’, vervolgt Ragini. ‘‘Mijn moeder werkt keihard als handarbeider en verdient net genoeg voor ons tweeën. Haar dagelijkse worsteling deed mij inzien dat meisjes niet tot een kindhuwelijk gedwongen mogen worden. En dat het belangrijk is dat ze een opleiding volgen zodat ze zelfstandig kunnen zijn.”

‘‘We kunnen echt dingen veranderen’’

De harde werkelijkheid van het opgroeien in een arm gezin zonder vader is Ragini altijd bijgebleven. Het heeft haar sterker gemaakt en gemotiveerd om iets te doen voor de meisjes die er helemaal alleen voor staan.

‘‘Toen ik 15 was, hoorde ik dat een klasgenootje uitgehuwelijkt zou worden door haar ouders. Ik schrok er heel erg van en vertelde het aan de leraren op school. Mijn lerares ging met haar ouders praten, maar het leverde niks op. Ze bleven stellig volhouden en wilden niet dat iemand anders zich ermee ging bemoeien. Mijn lerares liet het los, maar ik kon dit niet laten gebeuren’’, zegt Ragini. ‘‘Met tien andere meisjes uit mijn klas zijn we naar de autoriteiten gegaan, die het huwelijk uiteindelijk konden voorkomen. Toen realiseerde ik me dat als wij meisjes voor onszelf opkomen, we echt dingen kunnen veranderen.’’

Vastberaden om het verschil te maken

Een jaar geleden raakte Ragini betrokken bij de Girls Advocacy Alliance van Plan International. Deze alliantie werkt aan het uitbannen van geweld tegen meisjes en jonge vrouwen en aan het versterken van hun economische kansen in de samenleving. In de projecten en programma’s van GAA leren jongeren onder meer wat ze kunnen doen om kindhuwelijken te stoppen en meisjes worden getraind om meer voor zichzelf op te komen. ‘‘Door deel te nemen aan de projecten van GAA met allemaal andere meisjes in dezelfde situatie ben ik nog meer vastberaden om echt het verschil te maken. Nu heb ik meer zelfvertrouwen en heb ik geleerd hoe ik meisjes kan activeren om ook voor zichzelf op te komen.’’

‘‘Het is niet gemakkelijk om mensen te overtuigen en soms kost het erg veel moeite. Maar ik ben niet verlegen en ik ben gewend om weerstand te krijgen van de ouders uit andere community’s. Als het nodig is, herinner ik ze er ook aan dat het illegaal is om hun dochter uit te huwelijken als ze nog geen 18 is’’, vertelt Ragini.

Een voorbeeld voor andere meisjes

Daarnaast informeert Ragini meisjes over wat ze kunnen doen wanneer ze toch in zo’n situatie terechtkomen. Ze kunnen een hulplijn bellen of naar de politie gaan. ‘‘Langzaamaan zijn dingen aan het veranderen, maar het kost tijd, en ik verwacht ook geen wonderen van de een op de andere dag’’, zegt Ragini.

Ragini heeft haar school afgemaakt en wil graag verder studeren om voor haar moeder te kunnen zorgen. Sinds kort heeft ze weer contact met haar vader en komt hij af en toe op bezoek. Ondanks alles wat er gebeurd is, wil ze graag vooruit kijken naar de toekomst.

‘‘Meisjes vertellen me dat ik ze inspireer en kijken nu tegen me op. Ik ben er trots op dat ik me ondanks tegenslagen nooit hopeloos en verslagen voel, maar juist besef dat er nog zoveel meer te bereiken is.’’

*Naam is gewijzigd wegens privacy