“Ik wil dat mijn dochter een beter leven krijgt dan ik”

De 15-jarige Isatu* uit Sierra Leone onderging meisjesbesnijdenis (FGM) op 10-jarige leeftijd. Haar ouders stierven in 2015 tijdens de Ebola-uitbraak en haar tante maakte haar een ‘Sowei’. Dat betekende dat ze zelf een besnijdster werd. In deze nieuwe rol werd ze gedwongen om de procedure bij andere meisjes uit te voeren – zowel tegen hun wil als haar eigen wil.

“Toen ik tien jaar oud was ben ik besneden. Er was een groot feest die dag. In onze community vieren mensen feest als er een meisje wordt ingewijd, omdat ze zeggen dat je schoon bent geworden, dat je veel over het huishouden hebt geleerd en dat je niet meer hetzelfde bent als degenen die niet ingewijd zijn,” vertelt Isatu.

In Sierra Leone is er nog steeds geen wetgeving die meisjesbesnijdenis op nationaal niveau verbiedt. In de noordelijke provincie van het land wordt maar liefst 96 procent van de meisjes gedwongen om de schadelijke praktijk te ondergaan.

Uitgehuwelijkt op haar 13^e

“Mijn familie dwong me op 11-jarige leeftijd om een Sowei te worden. Ik wist dat er veel problemen waren met besnijdenissen en vooral dat er een groot risico was om eraan te overlijden. Daarom wilde ik het nooit doen, maar ik werd gedwongen.”

Als aanvulling op de groeiende lijst van haar verantwoordelijkheden werd Isatu op 13-jarige leeftijd ook nog eens uitgehuwelijkt. En kort nadat ze getrouwd was, werd ze al moeder. Ze heeft zich echter niet laten leiden door haar levensomstandigheden en is nu een jeugdactivist die vastbesloten is om de praktijk van FGM in haar land uit te roeien.

Activiste

Toen Isatu hoorde dat er een workshop werd gehouden door de anti-FGM-campagnevoerster Rugiatu Neneh Turay, greep ze de kans om erbij aanwezig te zijn. Dit leidde er niet alleen toe dat ze de praktijk van meisjesbesnijdenissen kon stoppen, maar ook dat ze zelf een activiste werd.

Mevrouw Neneh, zoals ze vaak wordt genoemd, heeft haar organisatie tegen besnijdenissen opgericht toen ze net 22 jaar oud was en nu – met steun van Plan International – traint ze een nieuwe generatie activisten.

“Als ik de training van mevrouw Neneh niet had bijgewoond zou ik niet zo’n activiste zijn geweest als ik nu ben. Voordat ik haar ontmoette had ik nooit gedacht dat ik een verschil kon maken. Ik zie een grote verandering bij mezelf vergeleken met een paar jaar geleden. Ik kan nu met mensen gaan praten, iets wat ik vroeger nooit durfde,” aldus Isatu.

Breaking the Silence

Door middel van het project Breaking the Silence heeft Plan International veel Soweis overgehaald om hun gereedschap in Port Loko en Bombali Districs –in de noordelijke provincie van Sierra Leone, waar het aantal meisjesbesnijdenissen het hoogst is – neer te leggen.

“Als ik andere Soweis van mijn leeftijd ontmoet praat ik met hen over de negatieve effecten van meisjesbesnijdenissen en deel ik wat ik tijdens de training heb geleerd. Hoewel sommigen nog steeds bezig zijn met het besnijden van meisjes, zijn er ook mensen die gestopt zijn vanwege mijn woorden. Dit maakt me gelukkig, omdat ze mijn advies opvolgen.’’

Het Breaking the Silence project faciliteert ook gesprekken met religieuze leiders, chefs en vrouwengroepen – die grote invloed hebben binnen community’s – om het bewustzijn te vergroten over de schade die de praktijk aanricht, zodat ook zij kunnen beginnen met het uitbannen van meisjesbesnijdenissen.

“Praten over FGM is niet eenvoudig. Ik heb veel te maken gehad met het verzet van mensen die willen dat het doorgaat. Sommigen van hen zeggen erg beledigende dingen tegen me, maar ik laat me niet beïnvloeden. Ik geloof dat iedereen moet luisteren naar wat mensen van mijn leeftijd te  zeggen hebben, omdat we zelf weten wat goed voor ons is.”

Een betere toekomst

De lokale politie en leiders van de community krijgen ook een opleiding zodat ze ervoor kunnen zorgen dat meisjes beschermd worden tegen de schadelijke praktijk. “Ik heb een dochter van twee jaar oud en ik zal haar nooit laten besnijden. Als iemand haar zou proberen te initiëren, zou ik haar voor de rechter brengen. Ik zou het op geen enkele manier toestaan.”

“Mijn hoop voor haar toekomst is dat ze naar school kan gaan. Als ik zelf op school had kunnen blijven, had ik graag lerares geworden. Ik moest stoppen toen ik een Sowei werd en ik zou niet willen dat mijn dochter hetzelfde leven krijgt als ik. Omdat ik ook het slachtoffer ben van een kindhuwelijk, wil ik niet dat dit haar of andere meisjes overkomt. Ik zal hard mijn best doen om hen te beschermen.”

* De naam is veranderd om haar identiteit te beschermen.