‘Ik besneed soms wel tien meisjes per dag’

Woto Womacho uit Ethiopië leerde het vak van haar grootmoeder. “Zij was een gerespecteerd besnijdster en leerde het mij toen ik nog een jong meisje was.” Met de besnijdenis waren meisjes geschikt verklaard voor het huwelijk. “Wij geloofden dat geen man wou trouwen met een onbesneden vrouw. Dat soort meisjes waren vies.”

Scheermes en koeienpoep

Op haar twintigste verdiende Woto al aardig met het besnijden van meisjes. “Families in omliggende dorpen wisten dat ik er goed in was, ze wilden allemaal dat ik hun dochters zou besnijden.” Ze beschrijft haar gruwelijke werkwijze: “Ik besneed soms wel tien meisjes op een dag. Met een scheermes verwijderde ik de schaamlippen en de clitoris. Infecties behandelde ik met as en koeienpoep.” De ingreep ging niet altijd goed. “Eén meisje stierf bijna in mijn armen door bloedverlies.”

Gehoorzaam

Meisjesbesnijdenis is doodnormaal in de wereld van Woto. “Ik ben zelf besneden toen ik vier was en ik besneed mijn eigen vier dochters ook toen ze die leeftijd hadden. Ze huilden en schreeuwden maar ik zette door. Ik dacht dat ik ze hiermee hielp. Ik geloofde dat meisjes er gehoorzaam door worden en later zonen zullen baren. Meisjes die niet worden besneden, lopen weg bij hun man en zijn onhandelbaar.”

Plan tegen besnijdenis

Woto heeft veel last van haar eigen besnijdenis. Haar bevallingen waren zeer pijnlijk en seks met haar echtgenoot is onprettig. “Dat gaf me altijd veel verdriet, maar ik wist niet dat deze problemen werden veroorzaakt door mijn besnijdenis. Ik begreep pas hoe het zat toen er Plan-bijeenkomsten over besnijdenis in ons dorp waren. Daar leerden we over de gevolgen van besnijdenis: pijn, infecties, moeilijke bevallingen en de verspreiding van het hiv-virus.”

Haar ogen gingen open. “Ik begon te begrijpen dat ik werd betaald en gerespecteerd voor iets dat niet juist was.” Nu heeft ze spijt van haar oude werk. “Al die redenen om meisjes te besnijden waren gebaseerd op bijgeloof. Deze geloven worden in stand gehouden door mannen die de seksualiteit van vrouwen in toom willen houden.”

De enige besnijdster in het dorp

Woto stopte met het uitvoeren van besnijdenissen. “Dat was het enige dat ik kon doen. Als ouders me nu vragen om hun dochter te besnijden, vertel ik ze dat het niet juist is. Ook leg ik uit wat er zal gebeuren als ze het toch laten doen. Ik was de enige besnijdster in het dorp, dus als ouders het echt willen moeten ze ver reizen voor een behandeling.”

Woto is nu een stuk armer dan vroeger. “Toen kon ik vlees en boter kopen dankzij mijn beroep. Nu kan ik dat soort dingen niet meer betalen. Maar ik heb wel vrede met mezelf.”