‘Houtdokter’ Balchisu: “Ik belde geen timmerman maar repareerde het gewoon zelf”

Balchisu (20) uit Ghana heeft een grote passie voor timmerwerk en meubelmakerij. Ze is een kei in haar werk, waardoor haar collega’s haar ‘de houtdokter’ noemen. Balchisu groeide op in een arme buurt. “Er is hier veel armoede en dat leidt tot kindhuwelijken, maar mijn oom liet me gelukkig naar school gaan.”

“Veel van mijn vriendinnen zijn getrouwd, hebben twee of meer kinderen, maar geen baan”, vertelt Balchisu. “Ik ging een andere weg, omdat mijn vader me naar mijn oom stuurde. Hij had zijn enige kind verloren en ik zou hem helpen met het huishouden.”

Balchisu had geluk dat haar oom haar naar school liet gaan want veel meisjes in haar dorp gingen niet naar school. “Mensen denken dat meisjes het niet waard zijn om geld aan uit te geven. Als een meisje het goed doet, gaat het geld naar de familie van haar man en niet naar haar eigen familie. Daarom gaan vaak alleen jongens naar school, zodat zij later het geld dat ze verdienen mee naar huis brengen.”

Liefde voor houtwerk

Balchisu vertelt hoe ze voor het eerst haar liefde voor houtwerk ontdekte: “Op een dag brak de stoel waarop mijn oom zat in. Hij vroeg of ik een timmerman wilde bellen die het kon repareren, maar in plaats daarvan leende ik gereedschap van de timmerman en repareerde ik het zelf. Dat was het moment waarop ik besefte dat ik daar iets mee kon gaan doen.”

Bijnaam ‘houtdokter’

Na het afronden van haar middelbare school in 2020, ging Balchisu een tijdje aan het werk in een winkel. Maar hier kon ze haar talent niet goed kwijt. Op zoek naar iets anders, schreef Balchisu zich in voor een werkgelegenheidsproject van Plan International waarin technische vaardigheidstrainingen worden gegeven aan jongeren. Hier volgde Balchisu een training voor timmerman en houtwerker. Als enige vrouw in een omgeving met alleen maar mannen was dat niet makkelijk. Maar haar doorzettingsvermogen, creativiteit en leergierigheid bleven niet onopgemerkt en zo kreeg ze al snel de bijnaam ‘houtdokter’.

Een eigen timmerwerkplaats

Een jaar later is Balchisu de trotse eigenaar van een timmerwerkplaats. Ze geeft de vaardigheden die ze heeft geleerd door aan twee jongens die bij haar werken. “Eerst lachten mensen ze uit. Dan vroegen ze aan de jongens wat ze eigenlijk van een vrouw konden leren. Daar maakte ik me wel zorgen om, omdat ik dacht dat ze daardoor zouden stoppen. Gelukkig deden ze dat niet. Nu maken we samen meubels!”

Balchisu is blij dat haar bedrijf goed loopt, hoewel het eerst moeilijk was om het oordeel van mensen te veranderen. “Toen ik begon, hadden mensen hun twijfels, dus niemand gaf me werk. Ik begon met het maken van keukenkrukken en tafels voor de marktvrouwen, zodat zij konden laten zien wat ik kan. Dat was het begin van wat ik nu heb.”

Dit doet Plan International

Plan voert opleidings- en werkgelegenheidsprogramma’s uit om te voorkomen dat een grote groep werkloze jongeren gevangen blijft in een uitzichtloze toekomst. De programma’s dichten het gat tussen de behoefte op de arbeidsmarkt en de kennis en vaardigheden van jongeren. Hun kans op werk – en daarmee economische onafhankelijkheid – wordt hierdoor vele malen groter.

Nieuw huis

Volgens Balchisu heeft het programma van Plan International veel jongeren geholpen met het ontwikkelen van vaardigheden waarmee ze verder kunnen groeien. “De trainingen over ondernemerschap en levensvaardigheden zijn erg leerzaam geweest. Zo wist ik hoe ik mijn bedrijf kon opzetten ondanks dat ik werk in een door mannen gedomineerde omgeving”, zegt Balchisu.

“Doordat ik succesvol houtwerker ben geworden, is de armoede en werkloosheid in mijn familie afgenomen”, vervolgt ze. “Ik wil dat de mensen in mijn dorp weten dat meisjes later net zo goed voor hun ouders kunnen zorgen als jongens.” Haar volgende project: een nieuw huis voor haar vader bouwen.