Door een studiebeurs kon Estefania toch naar de universiteit

Toen de 27-jarige Estefania uit Santa Elena in Ecuador op haar twaalfde de basisschool afrondde, vond haar vader het eigenlijk niet nodig dat ze naar de middelbare school zou gaan. In hun gemeenschap is een stereotype rolverdeling voor meisjes en jongens heel normaal, dus vond hij dat haar leven om zorg en huishouden moest draaien.

Gelukkig steunde Estefania’s moeder de ambities van haar dochter wel. Zij zorgde ervoor dat ze naar de middelbare school kon gaan. Maar toen ze afstudeerde was er geen geld om naar de universiteit te gaan en door te leren, ook al wilde ze dat wel heel graag.

Een baan zoeken

“Een studie volgen aan de universiteit leek onmogelijk,” vertelt ze. “Ik moest een baan gaan zoeken en gaan werken, zodat ik mijn familie financieel kon ondersteunen.”

Op een dag sprak Estefania echter met een vrijwilliger van Plan International. Deze vertelde haar over het Plan International Scholarship project voor universiteitsstudenten. Estefania meldde zich vol enthousiasme aan en werd een van de 35 jongeren die in aanmerking kwam voor een studiebeurs.
“Ik kon niet geloven dat ik een van de studiebeurzen zou krijgen,” vertelt ze, “en dat ik steun zou krijgen tijdens mijn universitaire studie.”

Meer dan financiële steun

Estefania ontving gedurende haar hele studie elke maand een financiële bijdrage. Een opleiding volgen is in Ecuador gratis, maar universiteiten zijn vaak in grote steden, ver van de plattelandsgemeenschappen waar de ontvangers wonen. Door de studiebeurs had ze genoeg geld voor het vervoer van en naar de stad waar ze studeert, schoolspullen en eten. Ook kreeg ze op andere manieren steun van Plan International, bijvoorbeeld via trainingssessies waarin ze leerde over leiderschap, communicatie, zelfvertrouwen en weerbaarheid.

Ze kijkt met een tevreden gevoel terug op haar studieperiode en vertelt dat ze er veel van geleerd heeft. “Ik werd altijd gesteund door het projectteam van Plan International, dat was enorm waardevol. Vooral dat ik het vervoer van mijn gemeenschap naar de stad waar ik studeerde kon betalen was heel fijn. Vaak zorgt de afstand van het platteland naar de stad er namelijk voor dat jongeren niet gaan studeren.”

“Nu wil ik verder leren”

In 2020, toen Estefania 24 jaar oud was studeerde ze af en ontving ze een diploma in boekhouding en accountancy. Daarna liep ze stage bij een commerciële organisatie. Nu werkt ze als administratief medewerker bij een groot bedrijf. “Plan International stond me gedurende het hele proces bij. Ik leerde na te denken over mijn ambities en heb altijd alles gegeven.”

“Ik ben er heel trots op dat ik mezelf, mijn familie en mijn gemeenschap heb laten zien dat ik een van mijn grootste dromen heb kunnen waarmaken, ondanks dat ik uit een landbouwgemeenschap kom. Ik kan mijn familie nu financieel ondersteunen, waardoor mijn jongere broertjes en zusjes naar school kunnen gaan. Nu wil ik verder leren. Mijn volgende doel is een master human resources doen.”

Het Plan International Scholarship project wordt deels bekostigd met giften uit nalatenschappen. Zo krijgt een gift uit een nalatenschap een bijzondere betekenis in het leven van meisjes.