De meisjesclub van Rojina

In een schoolgebouwtje, opgetrokken uit grote grijze bakstenen, zit een twintigtal meisjes op een oranje dekzeiltje op de grond. Als de groepsleidster vraagt wie van hen veel moeite moest doen om bij deze meisjesmiddag te zijn, steekt Rojina (17) haar hand op. En binnen twee seconden biggelen er tranen over haar wangen: “Ik ben weggelopen, als ik straks thuiskom krijg ik straf. Mijn stiefmoeder wil niet dat ik naar school ga. Ik moet alleen maar werken. Maar ik wil leren, véél leren.”

Een nieuwe vrouw

In de Sindhuli-vallei in Nepal wonen de armste Nepalezen, zoals de familie van Rojina. Haar moeder vluchtte weg uit de armoede en discriminatie, die voor meisjes en vrouwen zo vaak onvermijdelijk is. Rojina bleef achter bij haar vader, die haar onderbracht bij haar oma, zodat hij weg kon om geld te verdienen. Rojina vond bij haar oma liefde en aandacht en ze mocht zelfs naar school. Tot haar vader terugkwam met een nieuwe vrouw.

Voor jezelf leren opkomen

Rojina’s stiefmoeder was al snel zwanger en eiste dat Rojina van school ging om te werken op het land en geld te verdienen. Toen kwam Plan naar de Sindhuli-vallei. Rojina: ’’Ik hoorde dat er twee keer per week bij ons in de dorpsschool ‘s middags een gratis cursus voor meisjes zou worden gegeven. Een cursus, waarbij je samen over je problemen kon praten en voor jezelf kon leren opkomen. ‘’ De oma van Rojina steunde haar en Rojina mocht naar de meisjesclub. Ze gaat zelfs weer naar school.

Meisjesclub

In de meisjesclub van Plan, een onderdeel van het programma ’Better Life Options’, leren de meisjes hoe ze thuis beter voor zichzelf kunnen opkomen, hoe ze zich tegen (seksueel) misbruik kunnen wapenen en hoe ze zich kunnen verenigen om zich in het openbaaruit te spreken over zaken die hun leven raken. Ze oefenen dit in rollenspelen op de club. En ze ontdekken wat hun rechten zijn in Nepal anno 2014. Want de laatste jaren waait er een nieuwe politieke wind in het land en is er veel veranderd in de wetten van Nepal. Officieel hebben meisjes nu dezelfde rechten als jongens. Rojina moet nog steeds vechten om naar de Meisjesclub te mogen, maar ze is vastbesloten vol te houden: ‘’Ik wil per se doorleren. Ik wil sterk zijn voor anderen, maar ook voor mezelf. Niemand kan mij dan nog pijn doen.’’