In Ghana komen kindhuwelijken helaas nog veel voor. Ouders laten hun kinderen trouwen omdat ze vanwege armoede niet goed voor ze kunnen zorgen. Cynthia (18) was nog maar zestien toen ze gedwongen werd om te trouwen met een oudere man uit haar gemeenschap.

“Mijn ouders konden niet veel betalen voor mij en mijn broers. Omdat mijn broers een tijdje bij mijn ooms verbleven, had ik het geluk dat ik wel naar de basisschool kon. Toch moest ik ondanks mijn goede prestaties uiteindelijk stoppen met school.”

Uitgehuwelijkt

“Toen ik naar mijn man werd gebracht, dacht ik eerst dat ik er was om hem te helpen op zijn boerderij, zodat ik geld kon verdienen voor mijn ouders. Maar het bleek dat ik zijn vrouw moest worden, in plaats van zijn hulpje”, vertelt Cynthia.

Om te kunnen rondkomen, moest Cynthia hard werken. “Zijn boerderij bracht niet veel op voor ons en de twee zonen van mijn man, dus ik moest ook op andere boerderijen werken voor meer inkomen”, zegt Cynthia. Ondanks alles bleef ze optimistisch en hield ze hoop dat ze ooit weer naar school zou gaan. Maar toen bleek dat ze zwanger was. Ze zou een baby krijgen, terwijl ze zelf nog een kind was. De zwangerschap eindigde uiteindelijk in een miskraam en er volgde een periode van rouw.

Girls Advocacy Alliance

Na deze heftige periode wilde Cynthia heel graag weer naar school gaan. “Ik hoorde van de Girls Advocacy Alliance, een programma in samenwerking met Plan International dat jonge vrouwen ondersteunt”, vertelt Cynthia. Het doel van de Girls Advocacy Alliance is dat meisjes en jonge vrouwen niet langer te maken krijgen met economische en sociale uitsluiting of geweld vanwege hun gender. Er moet op lange termijn verandering komen. Daarom worden gemeenschappen als geheel gestimuleerd om meisjes en jonge vrouwen op te leiden en op te laten komen voor hun rechten.

Terug naar school

“Zodra ik over dit programma hoorde, sloot ik me erbij aan, ook al keurde mijn man het eerst af. De eerste bijeenkomst ging over de opvoeding van meisjes en hun terugkeer naar school. Ik was erg blij omdat mijn ouders en man ook bij de bijeenkomst waren en ze hoorden waarom het zo belangrijk is dat meisjes onderwijs volgen,” vertelt Cynthia. Na deze bijeenkomst kon Cynthia haar man ervan overtuigen dat ze terug naar school moest gaan. Het inkomen dat ze verdiende op de boerderij gebruikte ze om haar schoolkleding en boeken van te betalen.

“Teruggaan naar school was niet gemakkelijk, vooral omdat veel mensen in mijn omgeving op me neerkeken”, zegt Cynthia. “Volgens hen horen getrouwde meisjes niet naar school te gaan. Sommigen probeerden mijn man zelfs over te halen om mij te laten stoppen met school. Ze zeiden dat ik hem zou verlaten als ik opgeleid zou zijn. Toch heeft dit mij er niet van weerhouden om naar school te blijven gaan.”

Bewustzijn vergroten

Cynthia wil nu zelf het bewustzijn in haar omgeving vergroten over het belang van onderwijs voor meisjes, of ze nu getrouwd zijn of niet. “Ik geloof dat een goed opgeleide vrouw binnen de gemeenschap erg belangrijk is, omdat vrouwen de ruggengraat van de gemeenschap zijn. Als ik samen met andere getrouwde meisjes op boerderijen aan het werk ben, dring ik erop aan dat ze manieren moeten vinden om weer naar school te gaan. Tot nu toe heb ik vier meisjes die gestopt waren met school kunnen overtuigen om terug te gaan.”

Optimistisch

Toen de scholen in Ghana vanwege de coronapandemie moesten sluiten, was Cynthia eerst bang. Ze was bang dat haar man onder druk van de mening van mensen in de omgeving alsnog zou zeggen dat ze na de pandemie niet meer terug naar school zou mogen. Maar haar man deed dit niet. “Hij is nu gewend aan het idee dat ik naar school ga en droomt er zelfs van dat ik een wit overhemd over een zwarte rok draag, mijn aanwijsstok vasthoud en een klaslokaal binnenga om les te geven. Ik denk dat hij nu trots op me is.”

Cynthia wil doorgaan met school en ooit zelf lerares worden. “Als lerares kun je mensen binnen de gemeenschap helpen. Ik wil andere meisjes helpen die in een vergelijkbare situatie zitten als ik. Dat ik jong moest trouwen, weerhoudt me er niet van om verder te leren.”