“Boko Haram vermoordde mijn ouders en misbruikte me”
Acht maanden geleden werd Aïsha (15) ontvoerd door Boko Haram. Een groep jonge mannen viel haar dorp binnen en nam alle jongens en meisjes mee. Alle volwassenen werden vermoord, ook de ouders van Aïsha.
In eerste instantie weigerde Aïsha nog om mee te gaan. Toen werden haar ouders vermoord en is ze meegenomen. “Ze knoopten me vast aan de andere meisjes en lieten ons in een rij achter elkaar aan lopen.” De meisjes moesten dagen lopen voor ze bij het huis van de mannen op het platteland aankwamen.
De leider moest lachen en liet me bij de mannen achter.
De eerste dag dat Aïsha in het huis was, vroegen de mannen haar of ze van hen hield. Aisha zei van niet en werd vervolgens in elkaar geslagen. “Daarna brachten ze me naar hun leider. Hij vroeg mij ook of ik van de mannen hield. Ik gaf hetzelfde antwoord. De leider moest lachen en liet me bij de mannen achter.” In de weken die volgden is Aisha dagelijks seksueel misbruikt door zes verschillende mannen. “Het was zo pijnlijk. Ik kon ze niet in de ogen kijken.”
Vluchten
Op een dag werd Aïsha alleen achtergelaten met de andere meisjes. De mannen vertrokken om een ander dorp aan te vallen. Het lukt Aïsha om met drie andere meisjes te ontsnappen. Eerst vluchtten de meisjes naar buurland Cameroon, om vervolgens via West-Nigeria naar Noord-Nigeria te gaan.
Aïsha woont nu in een vluchtelingenkamp in Borno. Alleen, zonder haar familie. In het kamp wordt ze opgevangen door Plan. Plan heeft hier mobiele eenheden, special gericht op het beschermen van kinderen, bestaande uit een pick-up truck met onder andere een voedingsdeskundige, een dokter, een verpleger en een genderspecialist.
Dit doet Plan
Met mobiele eenheden werkt Plan in afgelegen gemeenschappen aan het tegengaan van (seksueel) geweld tegen meisjes. Daarnaast krijgen slachtoffers psychische hulp. Aisha is via Plan bij een pleegfamilie geplaatst die haar de hulp en zorg biedt die ze nodig heeft. “De medewerkers van Plan zijn de enige mensen met wie ik praat. Zij vertellen mij dat ik nog steeds belangrijk ben en ze herinneren mij eraan dat ik veilig ben. Zo voel ik me nu ook: veilig.”
