Bintou werd besneden en bloedde een week

Zes jaar oud was Bintou* (nu 14) toen ze werd besneden, samen met een groep andere meisjes uit het dorp. Het gebeurde op een toilet in een voor haar vreemd huis. “Tot het moment dat ik besneden werd wist ik niet wat er zou gaan gebeuren. Ik zag wel dat de andere meisjes huilden als ze uit het toilet kwamen.”

Bintou herinnert zich de dag nog goed. “Heel vroeg in de morgen nam mijn oma me mee naar een huis. Er waren daar meer meisjes. Een voor een moesten we het toilet in. Ik ging in mijn eentje naar binnen. Er lag een oude zak op de grond. Eén vrouw pakte mijn handen vast, een andere vrouw mijn benen. Daarna verrichtte de besnijdster de operatie. Ik kan niet beschrijven wat voor pijn ik voelde. Die pijn voel ik nog steeds als ik eraan terug denk.”

Zwart poeder

“Ik bleef in het huis van mijn oma totdat de wond genezen was. Ik heb een week gebloed. Soms stopte het even, maar al snel begon het daarna weer opnieuw. Ik huilde veel. Elke dag deed mijn oma zwart poeder op de wond. Dat poeder moest het bloeden stoppen en de pijn verminderen, maar daar merkte ik niks van. Mijn moeder heb ik die hele week niet gezien. Na vijftien dagen kwamen we met alle meisjes weer bij elkaar. We wasten ons met een traditionele spons (een bosje dunne takjes), dat deed verschrikkelijk veel pijn.”

Voor de gek gehouden

“Ik vind het best gênant om over mijn besnijdenis te praten. Al praat ik er wel eens met mijn vriendinnen over. We zeggen dan tegen elkaar dat onze oma’s ons voor de gek houden. Ze beweren namelijk dat we geen echte vrouw zijn als we niet besneden zijn. Maar ik weet dat dat niet waar is. Met mijn grootmoeder heb ik het er nooit meer over. We kunnen verder goed met elkaar opschieten.”

Later anders

Bintou woont bij haar oma. ”Mijn moeder heeft het druk met werken. Ze is gescheiden. Ik wil later militair worden, zodat ik geld verdien om mijn moeder te helpen. Als ik zelf een dochter krijg zal ik haar niet laten besnijden. Daarvoor herinner ik me te goed de pijn. Ook heb ik voorlichting gehad over de risico’s van besnijdenis. Ik weet nog niet met wie ik ga trouwen, maar ik zal er zeker met mijn toekomstige man over praten. En zodra ik zelf moeder ben geworden, ga ik er met mijn moeder over praten.”

Dit doet Plan tegen meisjesbesnijdenis

Met projecten in onder andere Mali, Egypte, Ethiopië, Sudan en Kenia strijdt Plan al jaren tegen meisjesbesnijdenis. Plan geeft voorlichting over de gezondheidsrisico’s en de rechten van meisjes op het gebied van seksuele gezondheid en zelfbeschikking.
Ook worden fabels en taboes de wereld uit geholpen tijdens voorlichtingsbijeenkomsten. Er wordt speciale aandacht gegeven aan grootmoeders, omdat zij vaak degenen zijn die besluiten om hun kleindochters te laten besnijden. Plan werkt samen met besnijdsters, lokale chiefs, dorpsoudsten, religieuze leiders en andere rolmodellen om blijvende gedragsverandering te stimuleren. Ten slotte lobbyt Plan bij nationale en regionale overheden en bij parlementariërs om meisjesbesnijdenis strafbaar te stellen.

*De naam is vanwege de privacy veranderd