‘‘Besnijdenis verdeelt ons niet meer’’

Guinee is een van de landen waar meisjesbesnijdenis helaas nog veel voorkomt. Daarom is Plan International samen met een lokale partnerorganisatie het project ‘Red meisjes van besnijdenis’ gestart. Hierbij nemen besneden en onbesneden meisjes deel aan verschillende activiteiten, om de kloof tussen hen te verkleinen.

Een van die activiteiten is een evenement in de stad Kissidougou waar dertig besneden en onbesneden meisjes bij elkaar komen. Aan het begin van de dag komen de meisjes apart van elkaar naar binnen. Er zijn duidelijk twee groepen, maar na verloop van tijd zitten steeds meer meisjes met elkaar te lachen en te praten.

Onrein en niet geaccepteerd

“In Guinee wordt het gezien als een uitzondering als je niet besneden bent als meisje’’, vertelt Marie-Rose, een vrijwilliger bij het project ‘Red meisjes van besnijdenis’ van Plan International. “Onbesneden meisjes worden onrein genoemd en op school worden ze soms niet geaccepteerd door hun klasgenootjes. Door de stilte te doorbreken rond meisjesbesnijdenis kunnen we deze verdeeldheid aanpakken.’’

Zingen over besnijdenis

De meisjes dansen samen en zingen over besnijdenis. Daarna voeren ze een toneelstuk op dat ze samen geschreven hebben. Het verhaal gaat over een meisje dat opkomt tegen een besnijdenis in haar familie. Sommige ouders staan trots te kijken, anderen zijn niet gekomen, ze staan niet achter deze activiteiten. Het toneelstuk heeft een positief einde: de besnijdenis gaat uiteindelijk niet door. De meisjes zwaaien stralend naar het publiek en zijn trots op hun prestatie.

Hierna is het tijd voor discussie. Iedereen mag vragen aan elkaar stellen, maar soms lijken de vragen meer gericht aan de ouders die in het publiek zitten. Ze praten over mythes en tradities, de problemen van het zowel besneden als onbesneden zijn en hoe belangrijk het is om als Guineese meisjes samen sterk te staan.

‘‘Mijn familie vindt dat ik besneden had moeten worden’’

Een van de onbesneden meisjes is Bintou (13), die de groep schuchter vertelt dat ze niet besneden is dankzij haar vader. ‘‘Hij wilde het niet omdat hij wist hoe gevaarlijk het kon zijn. Maar lang niet iedereen in mijn familie was het met hem eens’’, vertelt Bintou. ‘‘Mijn tantes praten niet meer met hem, zij vinden dat ik wel besneden had moeten worden. Als onbesneden meisje word je vaak gepest door andere meisjes, buren of familie. Het is niet eerlijk. Maar ondanks dat ben ik blij dat ik ontkomen ben aan de besnijdenis.’’

Als de dag tot een einde komt, lachen en dansen de meisjes samen. Ze hebben veel van elkaar geleerd. Een jong meisje kijkt glimlachend rond. ‘‘Kun je je voorstellen dat onze moeders dit gedaan zouden hebben? Nooit! Maar wij zijn een andere generatie. Besnijdenis verdeelt ons niet meer.’’