Aangrijpende verhalen over meisjesbesnijdenis in Mali

Mali heeft één van de hoogste percentages meisjesbesnijdenissen van de wereld. 89 procent van de meisjes wordt er besneden. Vaak zijn ze niet ouder dan vijf jaar. Oumou* (14): “Ik werd besneden met een scheermesje. Nog steeds herinner ik me die vreselijke pijn.”

Lees over de ervaringen van meisjes, moeders en oma’s en hoe zij steeds meer in opstand komen tegen meisjesbesnijdenis.

Bintou werd besneden en bloedde een week
Bintou* (14) was zes jaar oud toen ze werd besneden. “Eén vrouw pakte mijn handen vast, een andere vrouw mijn benen.” De pijn die Bintou toen voelde kan ze zich nog steeds goed herinneren.

“Ik voel de angst weer als ik hier sta”
Djenly* (14) werd in het huis van haar grootmoeder besneden toen ze acht jaar was. “We waren met een groep van twaalf meisjes. Ik had geen idee wat er ging gebeuren.”

Schoolmeisjes willen besnijdenistraditie doorbreken
Mathi* (14), Zahra* (13) en Hawa* (14) uit Mali weten het alle drie zeker weten: als ze later een dochter krijgen, dan wordt ze niet besneden.

“Het vak van besnijdster is een doodlopende weg”
Aminata is al 28 jaar besnijdster. “Ik voel geen medelijden als ik een meisje besnijd. Het is gewoon mijn werk. Ik doe het op verzoek van de ouders.” Aminata gebruikt nooit een verdoving als zij een meisjes besnijdt. “Geen enkele besnijdster doet dat.”

Kamissa werd besneden bij de mangoboom
Kamissa (55) uit Mali is ongeveer vijftig jaar geleden besneden. “Vroeger stonden onze grootmoeders in een halve cirkel om ons heen. Ze hielden grote takken met bladeren vast tegen de nieuwsgierige blikken. Ze zongen en sloegen op de tamtam. Daardoor konden de mensen in het dorp ons niet horen huilen of schreeuwen.”

“Volgens mijn oma schreeuwde ik te hard”
Oumou* (14) werd met een scheermesje besneden toen ze vijf jaar oud was. Nog steeds grapt haar oma dat ze zo hard schreeuwde. “Ze noemt me dan een verwend meisje. Dat doet ze om me te plagen.”

“Het is een traditie die pijn doet”
Tot voor kort waren meisjesbesnijdenissen heel gebruikelijk in het dorp van grootmoeder Djeneba, moeder Amie en dochter Farima uit Mali. Djeneba: “Besnijdenis was een feest zoals een huwelijksceremonie. Toen mijn dochters werden besneden was ik van te voren opgetogen, tot het moment dat zij het toilet in gingen waar ze werden besneden.”

“Toen een meisje overleed, besloten de grootmoeders te stoppen met besnijdenis”
Moeder Aminata en grootmoeder Elisabeth zijn tegen meisjesbesnijdenis. Elisabeth: “Mijn kleindochter zal niet worden besneden. Als grootmoeder neem ik die beslissing, want ik ben degene die haar mee zou moeten nemen naar de besnijdster.”

Imam Nega overtuigt mannen en vrouwen te stoppen met meisjesbesnijdenis
Nega verloor zijn dochter aan meisjesbesnijdenis. “Toen ze terugkwam bloedde ze hevig. Ik vreesde al het ergste.” Nu zet hij zich samen met Plan in tegen meisjesbesnijdenis in zijn dorp.

“De wet tegen besnijdenis moet er komen”
“We hopen dat ze haar lijden kan dragen’, dat is wat mensen hier zeggen als er een meisjesbaby is geboren. Bij het vrouw-zijn hoort lijden.” Djaminatou (45) legt uit hoe het is voor meisjes in Mali om op te groeien. Zelf werd ze besneden toen ze nog jong was. Nu is ze voorlichter en strijdt ze tegen meisjesbesnijdenis in haar land.

Plan in actie

Met projecten in onder andere Mali, Egypte, Ethiopië, Sudan en Kenia strijdt Plan al jaren tegen meisjesbesnijdenis. Plan geeft voorlichting over de gezondheidsrisico’s en de rechten van meisjes op het gebied van seksuele gezondheid en zelfbeschikking.

Ook worden fabels en taboes de wereld uit geholpen tijdens voorlichtingsbijeenkomsten. Er wordt speciale aandacht gegeven aan grootmoeders, omdat zij vaak degenen zijn die besluiten om hun kleindochters laten besnijden. Plan werkt samen met besnijdsters, lokale chiefs, dorpsoudsten, religieuze leiders en andere rolmodellen om blijvende gedragsverandering te stimuleren. Ten slotte lobbyt Plan bij nationale en regionale overheden en bij parlementariërs om meisjesbesnijdenis strafbaar te stellen.

_{*De namen van de meisjes zijn veranderd om hun identiteit te beschermen}