Een keuken in een zak

Bijna de helft van de Indiase kinderen onder de drie jaar heeft een groeiachterstand. Voor vrouwen in een dorp in Uttar Pradesh had het nieuwe project ‘een keuken in een zak’ letterlijk een levensreddende functie.

Ondervoeding is een ernstig en chronisch probleem in hun dorp. Kinderen worden ziek en kunnen zich niet goed ontwikkelen. De meeste families werken als loonarbeider in de landbouw. Negentig procent van hen heeft zelf geen land. De mannen moeten in nabijgelegen dorpen lange uren maken tegen een schamel loon.

Voor families die onder de armoedegrens leven, zijn de meest basale levensbehoeften een luxe. Zij kunnen het zich bijvoorbeeld niet veroorloven om verse groenten op de markt te kopen. Door het slechte dieet raken kinderen verzwakt en lopen zij het risico op ziektes en infecties.

Een verschil maken

Plan werkte in het dorp samen met een lokale partnerorganisatie, Doctor Sambhunath Research Foundation. De vrouwen uit het dorp gaven aan behoefte te hebben aan een platform om ideeën uit te wisselen, zodat zij het leven van hun kinderen konden verbeteren. Zij besloten een zelfhulpgroep op te zetten.

Tijdens een van de groepsbijeenkomsten kwam iemand met het idee om minimoestuintjes bij hun huizen aan te leggen. Het advies van Plan was om groente in potten, plastic en jute zakken te kweken. Zo konden ze het dieet van hun kinderen verbeteren.

In het begin hadden de vrouwen ernstige twijfels of het zou werken.
Vrouwen uit arme gemeenschappen in India zijn het niet gewend om beslissingen te nemen. Velen zijn opgegroeid met het idee dat de man het hoofd van het huishouden is, en dat alleen zijn mening telt. Dit idee zit zo vastgeroest dat vrouwen – ook al is de situatie uitzichtloos – niet durven te denken dat ze een verschil kunnen maken in hun gemeenschap.

Succes delen

Om de vrouwen te overtuigen schafte Plan groeizakken en zaailingen aan. Ook werd hen geleerd hoe ze de groenteplantjes moesten planten en verzorgen om een goede oogst te krijgen. Vervolgens gingen vijf families van de zelfhulpgroep ermee aan de slag. Ieder familie beplantte een jutezak.

Drie weken later hadden ze hun eerste oogst: gezonde, voedzame groenten voor de hele familie. Aangespoord door hun succes, vroegen meer groepsleden om een training. Ook leerden ze elkaar de beste kweekmethodes. Al snel ging het van vijf naar vijftig families, die nu allen groenten in zakken kweken.

Het verhaal eindigt niet hier. Andere dorpsbewoners, die geen lid zijn van de groep, wilden ook aan het project deelnemen. Inmiddels zie je voor veel huizen in het dorp potten en zakken met groenten staan.

Het project heeft de vrouwen uit het dorp hoop gegeven. Ze zijn blij dat ze hun kinderen nu gezonde voeding kunnen geven, waardoor hun gezondheid verbetert. Ook kregen ze door het project meer zelfvertrouwen. Ze beseffen dat iets kleins een groot verschil kan maken.

Om de veiligheid van het kind te waarborgen zijn sommige namen gefingeerd.