Lakhsmi voor Wereldmeisjesdag

Zangeres en tekstschrijver Lakshmi maakt zich al jaren hard voor gelijke rechten en kansen voor meisjes en vrouwen. Op Wereldmeisjesdag vraagt ze hier extra aandacht voor met deze column. Plan International is ontzettend blij met de inzet en bijdrage van Lakshmi! Ook in 2017 zette Lakshmi zich tijdens Wereldmeisjesdag al in voor meisjesrechten; toen was ze een van de muzikanten die belangeloos optraden tijdens het door Plan International georganiseerde Girlpower Concert in Paradiso.

Als een ware Instagram addict haal ik mijn telefoon al tevoorschijn nog voor mijn kont de stoel raakt. Ik scroll door mijn nieuwsoverzicht en zie de quote ‘Directeur NCD: Vrouwenquotum is ontzettend gevaarlijk’, er staat een fotootje bij van een witte man: rond de 60, grijs haar naar achteren gekamd, een autoritaire blik. ‘Ontzettend gevaarlijk’. Die woorden klinken rood en schreeuwerig. Alsof de hele wereld door een vrouwenquotum groot gevaar loopt. Alsof er doden gaan vallen en gebouwen op het punt staan om samen met de economie in te storten.

Zijn redenatie is dat vrouwen die dankzij zo’n quotum op een toppositie komen, niet altijd op draagvlak kunnen rekenen. Hoe zou dat komen? Misschien omdat er, sinds de aarde bestaat, nooit gelijke kansen zijn geweest. Leidinggevende vrouwen worden vaak niet serieus genomen omdat er alleen maar mannen op hun positie hebben gezeten. Dus in plaats van de mensen aanpakken die de vrouwen niet serieus nemen, moeten de vrouwen nog even wachten tot er een keer op magische wijze genoeg draagvlak is.
Volgens de grijze witte man is het beter als de maatschappij eerst de juiste omgeving creëert waarin vrouwen kunnen ‘floreren’. Zo mooi en nobel van hem: hij wil een verandering in de maatschappij zien, zodat vrouwen eindelijk kunnen bloeien, op hun best kunnen zijn. Maar een vrouwenquotum in het bedrijfsleven… Nee, dat gaat hem te ver. Dáár mag de verandering niet in zitten. Verandering is best, maar wel op zijn voorwaarden.
Als kers op de taart staat aan het einde van het bericht nog een speciale tip voor vrouwen die zo eigenwijs zijn dat ze tóch, ondanks alle rode vlaggen, een topfunctie ambiëren: vrouwen moeten thuis goede afspraken maken. Want: ‘Een topfunctie kun je niet zomaar erbij doen. Het zijn veeleisende, stressvolle, moeilijken banen. Je moet 24 uur aanspreekbaar zijn.’ Ok. Bedankt, man van zestig.

Het klinkt als een waarschuwing die je als zestienjarig meisje van je vervelende leraar krijgt, wanneer je een bijbaan hebt, in een bandje speelt en toch je diploma wilt halen (‘onderschat het allemaal niet hoor!’ ‘Misschien neem je teveel hooi op je vork!’). Het is denigrerend en vertelt je dat je zelf niet goed kan inschatten waarmee je bezig bent. Het moet je doen beseffen dat je de waarschuwing en zorg van deze man nodig hebt, omdat hij het allemaal wél kan overzien.

Een 16-jarig meisje schrijft geschiedenis als klimaatactivist. Haar speech bij de U.N klimaattop is intelligent, emotioneel, gepassioneerd en haar ogen spuwen vuur. Vuur en ambitie zie ik bij veel jonge vrouwen, maar gek genoeg wordt het door de wereld gezien als hysterie, overdreven gedoe en egotripperij. Greta Thunberg wordt online afgeschilderd als geestelijk ziek, labiel en als een puber die haar zin wil krijgen. Zou een 16-jarige jongen hetzelfde over zich heen krijgen? Of zouden we hem prijzen om zijn intelligente speeches en zijn tomeloze ambitie?

Zouden we hem niet gewoon de nieuwe Al Gore noemen? Zouden we niet zeggen: natuurlijk heeft hij wat stoornissen, maar alle genieën hadden wel iets.

Ik ben een meisje en voor mij was het altijd vanzelfsprekend dat mannen en vrouwen gelijk zijn. Tot ik er achter kwam dat dat verre van vanzelfsprekend was. Dat zoiets als naar school gaan in grote delen van de wereld nog niet vanzelfsprekend is, wanneer je als meisje geboren wordt. Tot ik ontdekte dat er nog steeds meisjes zijn die – amper op een ‘alle-jongens-stinken-en-zijn-stom’-leeftijd – uitgehuwelijkt worden aan mannen die hun vaders hadden kunnen zijn.

Laten we inderdaad een omgeving creëren waarin ieder individu, jongen of meisje, zich kan ontwikkelen, kan bouwen, tot bloei kan komen. Iets forceren om een verandering te realiseren is soms nu eenmaal nodig. Vastgeroeste patronen doorbreken voelt misschien oncomfortabel, maar is onmisbaar wanneer je wilt groeien. Alles bij het oude houden: dát is pas gevaarlijk.